*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην οικονομία εφημερίδα “Χρηματιστήριο”
Τον προηγούμενο μήνα αναρτήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιθεώρηση για την Απασχόληση και την Κοινωνική Ανάπτυξη (2015) όπου στη συνοπτική εισαγωγή προτρέπει την Ευρωπαϊκή πολιτική να μετουσιώσει τα καλά μακροοικονομικά μεγέθη σε περισσότερες και καλύτερες ευκαιρίες για να μειωθεί η ανεργία.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εξέφρασε την ισχυρή δέσμευση των κρατών-μελών αφενός να επιλέξουν τις άριστες «διαδρομές» προς την απασχόληση και αφετέρου την έξοδο ενός σημαντικού μέρους του Ευρωπαϊκού πληθυσμού από το επίπεδο της φτώχειας.
Προκειμένου να επιτύχει στην κατεύθυνση αυτή, η Ε.Ε. χρειάζεται να επενδύσει ακόμα περισσότερα στην ανάπτυξη των ανθρώπινων δεξιοτήτων, στην ενίσχυση της εσωτερικής κινητικότητας, στον εκσυγχρονισμό της εργατικής νομοθεσίας και του ασφαλιστικού συστήματος καθώς και στην ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας.
Ήδη το πρόγραμμα της Επιτροπής για το 2016 περιλαμβάνει την ατζέντα των κοινωνικών δικαιωμάτων και των νέων δεξιοτήτων ενώ θέτει ως προτεραιότητα την επανεκκίνηση της υποστήριξης των εργαζόμενων γονέων και γενικότερα όλων εκείνων των ανθρώπων που επωμίζονται το βάρος της φροντίδας. Επίσης δίνεται έμφαση στην κινητικότητα της εργασίας συνοδευόμενη όμως με την καλύτερη διαχείριση της σχετικής μετανάστευσης προκειμένου να επιτύχει η κοινωνική ενσωμάτωση των μετοικούντων.
Η ανάλυση του μεγέθους της Ευρωπαϊκής ανεργίας αναδεικνύει την μακροχρόνια διάσταση της αφού τα δύο τρίτα του συνολικού μεγέθους των 11 εκατομμυρίων δηλαδή τα 7.3 εκατομμύρια των ανέργων απέχουν από την παραγωγική δραστηριότητα για τουλάχιστον δύο χρόνια εντείνοντας έτσι το χάσμα των δεξιοτήτων επιβάλλοντας τη συνακόλουθη επανεκπαίδευση προκειμένου να συμβαδίσουν με τη τρέχουσα κατάρτιση των απασχολούμενων.
Αν και η ανεργία στην Ε.Ε. έχει ξεκινήσει την καθοδική της πορεία από το 2013 εντούτοις το σκέλος της μακροχρόνιας μόλις πρόσφατα σταμάτησε να αυξάνεται. Το μεγάλο χρονικό διάστημα της ακούσιας εργασιακής αποχής συνδυάζεται αρνητικά με το ρυθμό εύρεσης εργασίας καθιστώντας με την πάροδο του χρόνου όλο και δυσκολότερη την εργασιακή επανένταξη.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Επιθεώρησης η πιθανότητα εύρεσης εργασίας μειώνεται στο μισό για τους μακροχρόνιους ανέργους έναντι των βραχυχρόνιων . Η μακροχρόνια ανεργία εντοπίζεται στους νέους (20-29), στους λιγότερο επιδέξιους και στους εργάτες που προέρχονται από μη Ευρωπαϊκές χώρες. Επίσης καθίσταται σημαντική, για την εύρεση της ορθής σχετικής πολιτικής, η διαπίστωση ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μακροχρόνια άνεργοι αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη δυσκολία στην εύρεση μιας νέας θέσης εργασίας.
Η πολιτική της ανάσχεσης του υψηλού απόλυτου μεγέθους της μακροχρόνιας ανεργίας επικεντρώνεται, σύμφωνα με την Επιθεώρηση, στην «υποχρεωτική» συμμετοχή των ανέργων στην εκπαίδευση μέσα από τα προγράμματα της δια βίου μάθησης αφού, όπως βεβαιώνει η πραγματικότητα εκείνοι που συνδυάζουν την εκπαίδευση με την προηγούμενη εργασιακή εμπειρία (ιδιαίτερα στους λιγότερο επιδέξιους) είναι πιθανότερο να απασχοληθούν σε μια βιώσιμη θέση εργασίας.
Συνεπώς η πολιτική κατεύθυνση της μείωσης της ανεργίας και ιδιαίτερα της μακροχρόνιας συνίσταται στο συνδυασμό της δια βίου μάθησης και της επιδοματικής ενίσχυσης προκειμένου ο υποστηριζόμενος να επανέλθει στην αγορά εργασίας.
Επιμέλεια Δονάτος Ι. Πετράτος
Τμήμα αναλύσεων
Financial Factor Consulting